De hoogste woontoren van de Benelux, Zalmhaven I, nadert zijn voltooiing. De indrukwekkende hijsloods, een mobiele fabriekshal waarbinnen de verdiepingen werden gebouwd en die, bouwlaag voor bouwlaag, omhoog werd gevijzeld, is inmiddels weer ontmanteld. Mooi moment om terug te kijken: hoe is het bouwproces binnen de loods ingericht en wat hebben we geleerd?

De Zalmhaven ligt in hartje Rotterdam, op steenworp afstand van de Erasmusbrug. Het project bestaat uit drie torens, voornamelijk ingevuld met woningen. Zalmhaven I, de high-rise, is met 215 m de hoogste van de drie. Hij is grotendeels opgebouwd uit prefab betonnen wanden, een dragende gevel en breedplaatvloeren.

Na een uitgebreide studie heeft bouwer BAM ervoor gekozen de toren te bouwen met behulp van een hijsloods. Hierin is telkens één complete verdieping gerealiseerd, waarna de hijsloods een verdieping omhoog werd gevijzeld en de vijfdaagse bouwcyclus opnieuw kon beginnen.

De reden om voor een bouwloods te kiezen zat hem met name in de veiligheid, zowel de arboveiligheid als de omgevingsveiligheid. Dankzij de hijsloods was de kans op vallen van objecten nihil en kon worden voldaan aan de strenge eisen uit de Richtlijn Bouw- en Sloopveiligheid. Naast meer veiligheid leidde deze bouwwijze tot minder weerverlet en betere arbeidsomstandigheden. Zie ook het artikel Omgevingsveiligheid bepaalt uitvoeringsmethode De Zalmhaven uit Betoniek 2019/4.

De hijsloods – 50 m lang, 38,5 m breed en 12 m hoog (fig. 2) – is ontworpen in samenwerking met Civiele Technieken deBoer. Hij is op beganegrondniveau gemonteerd om het gebouw heen en op vier grote stalen kolommen (Ø813 × 16 mm) buiten het gebouw gefundeerd. Beneden stond een vijzelconstructie die de loods telkens één slag omhoog vijzelde (fig. 3, foto 4). Bij iedere twee slagen werden vier nieuwe stalen kolomdelen toegevoegd met een lengte van ongeveer 6 m. Juist deze opbouw, afwijkend van hijsloodsen die eerder in Nederland zijn toegepast – daar stonden de loodsen op het gebouw zelf – vormde de sleutel tot succes.