De Royerssluis is een belangrijke scheepvaartverbinding in Antwerpen, tussen de Schelde en het Albertkanaal. De sluis wordt momenteel verlengd en verbreed. Daarbij is gekozen voor enkele in het oog springende technische oplossingen, zoals een sluisbodem met ten opzichte van elkaar bewegende vloertegels. En dat alles binnen een traditioneel contract.

De Royerssluis is een belangrijke scheepvaartverbinding voor de binnenvaart tussen de Schelde en het bAlbertkanaal (ter plaatse van het Amerikadok en Albertdok). Het is een van de meest gebruikte sluizen in Antwerpen. De sluis is gebouwd van 1889 tot 1908, met metselwerkwanden en pneumatische caissons als fundatie (fig. 3). Hij wordt momenteel grondig gerenoveerd, waarbij hij tevens wordt verlengd (van 180 naar 235 m) en verbreed (van 22 naar 36 m). De diepte blijft gelijk (6,5 m). Dankzij de uitbreiding kunnen grotere binnenvaartschepen via het Albertkanaal landinwaarts varen richting Luik.

Het project kent een breed scala aan civieltechnische onderdelen (fig. 4). Aan de havenzijde het bovenhoofd met een deurkamer voor een stalen roldeur; aan de Scheldezijde het benedenhoofd, eveneens voorzien van een deurkamer voor een roldeur. Daarnaast bestaat het werk uit de sluiskolk, omloopriolen, de leidingentunnel, twee machinegebouwen, een centraal technisch gebouw en aan weerszijden een beweegbare basculebrug met bijbehorende basculekelder.

Sluismeesterwoning

De oude sluismeesterwoning moest behouden blijven – na restauratie zal het gebouw dienstdoen als bedieningscentrum voor de sluismeester. Om dit mogelijk te maken zijn rondom de woning diepwanden aangebracht, waardoor de bouwpunt eromheen veilig kon worden ontgraven (foto 5).