Tegelijk met het schrijven van dit voorwoord ben ik mij aan het voorbereiden op nog een ander belangrijk verhaal. Dit weekend wordt mijn tante 100 jaar. Dat lijkt niet zoveel met Betoniek Vakblad te maken te hebben maar schijn bedriegt. Zo begon haar man - ome Pleun - ooit als tekenaar/constructeur bij de Nederlandse Spoorwegen en tekende daar mee aan de betonnen bovenleidingportalen die nu nog te zien zijn in de lijn Hilversum - Utrecht.
Dat er nog niet zo heel lang geleden een innovatietraject liep over het maken van gewapend betonnen bovenleidingportalen is dan eigenlijk best verrassend. Innoveren ging in 1938 vrij gemakkelijk, er was weinig staal te krijgen, dus dan maar van beton. Armoe en noodzaak maken vindingrijk.
Beton en cement zijn al vaker als alternatief voor duurdere materialen gekozen. Ook afgezonken tunnels werden ooit in staal uitgevoerd. Hiermee sla ik even een bruggetje naar de twee uitvoeringsartikelen in deze editie, de Maasdeltatunnel en het station Ede-Wageningen. Twee prachtige voorbeelden van duizenden tonnen ‘beton in beweging’ en mooie naslagwerken voor de bijzondere toegepaste uitvoeringstechnieken.
Dat beton zichzelf – ook 200 jaar na de uitvinding van portlandcement – opnieuw ‘uitvindt’ lezen we in het artikel Beton OverNieuw, waarin de heruitvinding van beton – met minder impact op Moeder Aarde – op de voorgrond staat. Hoe we verder met de milieuimpact van beton en cement omgaan lezen we in het uitgebreide artikel over de nieuwe regelgeving zoals die recent is gepubliceerd door de stichting Nationale Milieudatabase.
Haar geheim van gezond oud worden: “Niet klagen en niet stil blijven zitten”. Een tante als beton dus, wel grijs, niet oud en altijd in beweging. Ik wens jullie namens mijn redactiecollega’s veel leesplezier en een welverdiende zomervakantie.
Hans Kooijman
Hoofdredacteur Betoniek Vakblad
Voor reacties: hanskooijman@betoniek.nl
Reacties